با وجود اینکه محققان اولین شرط تیزهوشی را داشتن بهره ی هوشی IQ بالای 130 می دانند ، اما عوامل دیگری چون قدرت خلاقیت ، توانایی استدلال و ابتکار وجود دارد که فرد را تیزهوش بار می آورد.
آرزوی بسیاری از والدین این است که فرزندی تیزهوش داشته باشند. هرچند که بسیاری از والدین با قبولی فرزندشان در آزمون هوش یا گرفتن نمره 20، او را تیز هوش می نامند، درحالی که تیزهوشی ویژگی است که شاید تنها یک درصد از مردم جامعه به آن دسترسی داشته باشند.
با وجود اینکه محققان اولین شرط تیزهوشی را داشتن بهره هوشی IQ بالای 130 می دانند، اما عوامل دیگری چون قدرت خلاقیت، توانایی استدلال و ابتکار وجود دارد که فرد را تیزهوش بار می آورد.
کودکان تیز هوش چه ویژگی هایی دارند ؟
نسبت به یادگیری حریص بوده و مفاهیم پیچیده و جزئیات را به سرعت جذب می کنند.
اعتماد به نفس بالایی دارند.
مسئولیت پذیرند.
در کارها منضبط بوده و به ارزش های اخلاقی و معنوی پایبند اند.
از قدرت استدلال برخوردار بوده و دستور های آمرانه را بدون بازنگری نمی پذیرند.
آموزش تیز هوشی از چه سنی؟
معمولا گفته می شود که کودکان تیزهوش را می توان یک سال زودتر از سن شروع آموزش رسمی یعنی از سن 6 سالگی آموزش داد.
امروزه والدین بسیاری از کودکان تیزهوش ترجیح می دهند فرزندان خود را در منزل آموزش دهند و اورا تنها برای آزمون پایان سال به مدرسه بفرستند.
از طرفی چون کودکان تیزهوش معمولا از این آزمون ها سربلند بیرون می آیند، تصور براین است که این شیوه آموزش مناسب بوده و در یادگیری آنان خللی وارد نمی کند. با این حال بسیاری از روان شناسان بر این باورند که کودکان تیزهوش نیز مانند سایر کودکان باید در جامعه زندگی کنند.
در واقع آموزش در بین سایر افراد جامعه، شیوه تعامل با اجتماع را به کودکان می آموزد و زمینه یادگیری بسیاری از مهارت هارا برای انان فراهم می کند.
کودکان تیز هوش و تعامل اجتماعی
تیزهوشی فقط به نمره 20 گرفتن در فیزیک ، شیمی و ریاضی و دروس سخت دیگر نیست.
یک فرد نخبه باید هوش اجتماعی بالایی هم داشته باشد. قدرت رهبری، مهارت های کلامی، توان استدلال، علاقه به کتاب، ارتباط با جمع و تاثیر گذاری بر سایرین در بسیاری از کودکان تیزهوش وجود دارد، اما متأسفانه بسیاری از والدین به این مسأله توجه نمی کنند و فرزندان شان را تک بعدی تربیت می کنند.
تفاوت بین IQ و EQ ؟
تفاوت بین معلومات کتاب و مهارت در زندگی روزمره و ارتباطات افراد در واقع همان تفاوت بین IQ (ضریب هوشی) و EQ (هوش هیجانی) آن ها است.
اولین بار درسال 1990 روانشناسی اصطلاح هوش هیجانی را برای بیان کیفیت و درک احساسات افراد، توانایی همدردی با احساسات دیگران و توانایی اداره مطلوب خلق و خو به کار برد.
تحقیقات نشان داده است هوش هیجانی یکی از مهم ترین عواملی است که چگونگی حل مشکلات و نحوه ی برخورد مناسب با استرس ها را در افراد پیش بینی و میزان موفقیت آنان را در زندگی تعیین می کند.
در حقیقت هوش هیجانی عاملی است که به هنگام شکست، در شخص انگیزه ایجاد می کند و مهارت های اجتماعی اورا تقویت می کند.
هم چنین افراد با هوش هیجانی بالا از موفقیت بیشتری نسبت به افراد با ضریب هوشی بالا برخوردار بوده و مهارت های بیشتری را در زندگی کسب می کنند.
بنابراین عوامل بسیاری وجود دارد که در کنار ضریب هوشی ایفای نقش کرده و زمینه ی مناسب را برای کسب موفقیت در افراد فراهم می آورند که هوش هیجانی یا EQ یکی از آن هاست.
منبع: سایت میگنا